Tokat - Dikili ( Tiyeri ), Almus

Eski adı Tiyeri olan Dikili Kasabası, Tokat-Almus ilçesine bağlı, bu ilçenin 20 km doğusunda, 1999 yılında belediyelik kazanmış bir beldedir. Son sayımlara göre nüfusu 1300 civarındadır, fakat özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısında gerek Almanya ve Fransa başta olmak üzere Batı ülkelerine yönelik dış göçler, gerekse İstanbul başta olmak üzere Ankara gibi diğer illere yönelik işçi hareketleri sebebiyle beldeye aidiyet duyan toplam nüfus 6000 civarındadır. Eski Cami'nin kitabesinin 18. yüzyılın ikinci yarısına ait olmasından ve nüfus kayıtlarının incelenmesinden anlaşıldığı kadarıyla, beldenin kuruluşu 1700'lü yıllara dayanmaktadır. Beldenin yoğun bir şekilde göç vermesinin en önemli sebebi, en verimli arazilerinin 1966 yılında yapılan Almus Hidroelektrik Baraj Gölü'nün altında kalmasıdır. Keza bu göl beldenin karşı yakadaki arazilerinin de ortasına bir set olarak girerek, geride kalan tarım alanlarının ikiye bölünmesine sebep olmuştur. Fakat gölün yıllara göre değişen kabarma durumlarına göre kamulaştırılan alanlarından yine de kısmen yararlanılmaktadır. Belediyelik hakkının kazanılmasından sonra yerleşim biriminin alt yapısı, yolları, camileri, okulları, duvarları, arazi-yayla yolları, çeşmeleri ve fırınları tamir edilmiş veya yeniden inşa edilmiştir. Beldeye bütün çevre köylerin ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde yeni bir sağlık ocağı yaptırılmıştır. Beldeye ulaşım her gün 1 defa Almus ve Tokat'a düzenli seferleri bulunan Belediye Münibüs'ü ile sağlanmaktadır. Belde'nin önünde Almus gölü, yan ve arka taraflarında ise gürbüz ormanlar, yaylalarında ise yüksek gürgen ve çam oluşumları vardır.

Beldenin ekonomik yapısı bütün İç Anadolu beldelerinde ve Karadeniz'in arka kesimlerinde olduğu gibi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Fakat bu durumun 1980'li yıllarla beraber hem sayı hem de çeşitlilik açısından gerilediği gözlemlenmektedir. Örneğin hem tavında yağış alması hem de arazinin elverişli olması sebebiyle özenle yetiştirilen kaliteli tütün 1990'lı yıllarla beraber artık bu topraklarda yetiştirilmez olmuştur. Şekerpancarı, mercimek, fasulye de tütünle aynı kaderi paylaşmıştır. Bugün sadece buğday, arpa, fiğ ve yonca ekilmektedir. Aynı olguyu hayvancılık alanında da görebilmek mümkündür. Koyun, Keçi, Camız yetiştiriciliği yerini Kurban Bayramına yönelik büyükbaş hayvan besiciliğine bırakmıştır. Beldenin yaylalarında özellikle kekik oto ile beslenen koyunların bıraktığı lezzetli süt mamülleri artık bulunmamaktadır. İpek böcekçiliği, halıcılık gibi 1980'li yıllarda faal olan işler artık bugün yoktur fakat halihazırda kısmen de olsa arıcılık yapılmaktadır. Beldenin iklim yapısı, bitki dünyası ve çiçek çeşitliliği gözönüne alındığında bilinçli yapılan bir arıcılık, işletmecisine çok kaliteli bal olarak dönebilmektedir. Beldenin bir diğer geçim kaynağı ise son zamanlarda yapılan girişimlerle canlanan meyveciliktir. Tokat yöresinde yetişen hemen hemen her meyve Dikili'de de yetişme imkanı bulmaktadır. Özellikle boş kalan arazilere hızla dikilen ve büyüyen ceviz ağaçları bu alanda bir canlanma potansiyeline sahiptir. Yapımına 1988 yılında başlanılan fakat henüz tamamlanmamış bulunan Su Kanalı'nın yakın zamanda faaliyete geçmesi ile tarım, hayvancılık ve meyvecilik alanında yeni bir canlanmaya sebep olacaktır. Yaklaşık 300 hane olan yerleşim biriminde hemen hemen her evin önünde küçük bir bahçe yer almaktadır. Bu bahçelerde domates, biber, patates, sırık fasulyesi, maydonos, lahana, soğan, sarımsak, dereotu, ayçiçeği gibi sebzelerle elma, armut, vişne, şeftali, dut, ceviz, kayısı gibi geçimlik meyveler yetiştirilmektedir. Ayrıca evlerin balkon ve pencerelerindeki saksılarda gül, karanfil, sarmaşık gibi çiçekler yetiştirilmektedir. Beldenin içinden geçen dere kenarında ise bunların daha geniş bir biçimde yer aldığı söğüt ve kavak ağaçları ile çevrelenmiş büyük bostanlar mevcuttur.