Babası Muharrem Ertaş oğlunun yaptığı evliliğe onay vermez. Neşet Ertaş Bolulu bir kızla evlenir. Sonra ise ayrılırlar. Bunun üzerine babası Neşed Ertaş’a türkü yakar, Sitemde bulunur:

Temiz ruhlu, saf kalplisin, şöhretlisin
Hakkın vardır evlenmeye evladım
Mevlam sebep olanları kahretsin
Asılsızı alma dedim evladım!..

Evvelden tutmadın Neşet sözümü
Öksüz koydun yavrularım, kuzumu
Alma sözden bilmezlerin kızını
Son pişmanlık fayda etmez evladım!..

Sen Neşedim diyorsun, o da ben Leyla
Sebep oldu anası ayırdı böyle
Bir sen söyleyeyim birde sen söyle
Ata sözü muteberdir evladım!..

Tükettin ömrümü, koymadın özümü
Ata sözü tutmayan döver dizini
Leyla konserinde, takmış pozunu
O da bize namustur evladım!..

Dokunsalar nazik tene kir gelir
Bizden önce ceddimize ar gelir
Köle olmak şanımıza zor gelir
Asaletsiz alma dedim evladım!..

Küsmedim Neşed’im kahrettim sana
Baban değilmiydim, sormadın bana
Olan olmuş yavrum, ne deyim sana
Sen aklını yitirmişsin evladım!..

Buna karşılık olarak Neşet Ertaş da babasına bir türkü yakar:

Aşkı kimden aldın sevgiyi kimden
Aslı bozuk deme gel şu insana
Soracak olursan eğer ki benden
Aslı bozuk deme gel şu insana ya dost

Yazımızı felek yazdı mevladan değil
Senin dediklerin evladan değil
Her hata suç bende leyla'dan değil
Aslı bozuk deme gel şu insana ya dost

Ulu arıyorsan analar ulu
Sevmişiz gönülden olmuşuz kanlı
Analar insandır biz insan oğlu
Aslı bozuk deme gel şu insana ya dost

Seni beni kim getirdi cihana
Her oğlu doğurmuştur bir ana
Senin fikrin bozuk dostluk bahane
Aslı bozuk deme gel şu insana ya dost