Bilindiği gibi sosyoloji aslında hukuk değildir. Nedeni de hkukun normatif bir bilim olduğu sosyolojinin ise normatif bir bilim olmadığıdır. Temel fark buradadır. Buradan anlaşılması gereken hukukun kural koyması bu bilimin temel göstergesi olmaktadır. Oysa sosyoloji kural koyucu olmadığından hiçbir şekilde pratik çözümler, kişisel veya toplumsal çözümlere yönelik reçeteler, kısacası toplumsal tedavi yöntemleri önermez.  Tam tersine sosyoloji insanın kavramsal gelişimini, zihni, psikolojik, ruhsal dünyasının ve öngörü yeteneklerinin gelişmesini sağlar. Olay ve olguları irdelemesi insanın sosyal uyumu ve yetenekleriyle de doğrudan ilgilidir. Bundan dolayıdır i insan davranışları açısından psikolojik süreçler oldukça önem taşır.

Kişinin geldiği yöre, edindiği kültür ve bulunduğu toplumun örf adet ve geleneklerini içselleştirip içseleştiremediği, uyumlu veya uyumsuzluğu bu sosyolojik zenginliğe bağlıdır. Bu hayati önem arzeden konunun daha çok araştırılması insanın psikolojik süreçlerine etki eden faktörlerin açığa çıkarılması ve nihayet ötekileştirme, yok sayma veya ortadan kaldırmaya yönelik eylemlerin de ruhsal patolojik olguları temsil eden şiddetten arındırılması ancak bu şekilde incelenebilir.

İnsanlığın ve toplumun geleneksel ve mevcut yani halihazır içinde bulunduğu kültürü algılaması, bu iki kültür arasındaki değişim çizgisi ancak sosyolojik örüntülerin kavramlaştırılmasıyla mümkün olabilir. Birey ya da toplumda bu kavramlara yönelik değişimler acaba nasıl algılanıyor. Bu çizginin nasıl devam ettiği, bu olguda görülen değişimin daha sonra nasıl biçimlendiği yolunda bu bilime ufuklar açar. Kelimeler veya kavramlar yardımı ile örülen bu kültürel birikim belli bir zaman dilimi içinde kişilere, gruplara daha anlamlı ve bütüncül algı oluşturarak hatta entelektüel bir düzey de kazandırır.

Sosyolojik düşünce tarzı insanın yaşadığı sosyal çevrede yani ister köy, kasaba, kent veya büyük kent ölçeğinde olsun, isterse çeşitli düzeyleredeki eğitim birlikteliğinde olsun hatta örgütleşmeyi temsil eden çeşitli sivil toplum kuruluşlarında olsun; İnsanın yalnız olmadığı duygu ve düşüncesini pekiştirir.
İşte bu sürecin belki de nihai eriştiği nokta toplumsallaşma sonucu  zihninde ulus yani millet olma ve bayrak gibi sembollerle biçimlendirdiği mensubiyet bilinci ile örtüştürür. Çünkü, mensup olma bilinci bütünlük içinde yaşama ve dayanışma duygusunu öne çıkaracak ulusal entegrasyon eğilim ve yönelimi davranışlarımıza aktarılabilecektir.

Ulusal mensubiyet bilinci insanın  sadece birlik ve beraberliğini temsil etmeyip, tam tersine üzerinde yaşadığı toprağın, sosyal çevrenin ve ekolojik çevre ile de örtüştürülmesini gerekli kılar. Kısacası, bireyin iletişim ve etkileşim, uyum ve ettegrasyon sorunlarından kaynaklanan duyarlılıklarının, ancak sosyal ve çağdaş kültürel kodlarımıza aktarılarak kurtaılması; zihinsel kodlarımızla örtüştürülebilmesi ancak sosyolojik örüntülerin bilimsel anlamda ele alınabilmesiyle mümkün olabilir. Bu sürece eğer ideolojik boyut eklenmek istenirse işte orada devreye siyasal sosyolojik simge, sembol ve kavramların taşıdığı değerler ile ona bireyler tarafından yüklenen veya yüklenmek istenen önerilen değerler çatışması söz konusu olur.

Bütün bu sorunlardan arınabilmek ancak ve ancak bilimsel verilerin tam olarak algılanması ve bilgi temelli bir toplumsal tabanın oluşturulabilmesi ile mümkün olabilir. İşte bu nedenlerden ötürü, modernleşmeye uyum sağlayamayan kesimler açısından popüler kültürün yarattığı bilinç yarılmasının ve kişilik parçalanmasının derinliğinin mutlaka araştırılması ve irdelenmesi kaçınılmazdır.

Birey ve toplumun davranışlarının mantıki  yani sistematik bütünlüğü yanında; tutum ve davranışların tutarlılığını sağlıyan ve öne çıkaran davranış setlerimizin yaşadığımız çağda gelişen zihniyet dünyasının değerleri ile örtüştürülmesi ancak ve ancak kültürel bütünlüğümüzün sosyolojik temelindeki örüntüleri temsil edebilmesine bağlıdır. İşte bu ana kültürün parçalanması sonucunda, değerler sisteminde görülen algısal yanılsamalar sonucu bireysel davranış örüntülerimizde de bir takım yırtılmalar gündeme gelir ki; işte bu günümüzde siyasal şizofrenik bir patolojiye dönüşür. 

Günümüzde  ne yazık ki yaşanan süreç böyle bir yöneliş içindedir. Popüler kültürün şiddeti yükseldikçe kültürel şizofrenik ortamın yarattığı davranış bozuklukları sosyolojik olarak çözümler üretmekte oldukça yetersiz kalır. Çünkü bu süreç toplumsal dinamiklere etki eden siyasal erk tarafından yönetilmekte, ne yazık ki bilim yuvaları olan akademik ortamlar bu sürece biat etmek bir yana adeta nemalanma adına desteklemektedirler. Eğitim sistemindeki bu bozulma kurumsal yapılarımızdaki ilişkileri zedelemekte ve gündeme hızla giren psikolojik şiddet yani bir diğer ifade ile mobbing gündeme gelmekte; eğlenmek, gezmek, giyinmek gibi eylemlerin temsilcisiliğini marka moda ve müzik üçgeni içinde iş dünyası ve siyasal sistem yapmakta ve bizatihi de yönetmektedir.